تأملی بر نکاتی که در صحبت‌های مسئولان در قوای مختلف، صاحب‌نظران، کارشناسان و حتی مردم در این ماه‌ها به دفعات مطرح شده، مربوط به تنگی معیشت مردم و فقر است و این‌که مردم شرایط سختی را تجربه می‌کنند. بدون شک مشکل مردم برای تأمین هزینه‌های زندگی و گسترش فقر، شرایط را برای حوزه اجتماعی دشوار‌تر از آنچه هست، خواهد کرد. ما مددکاران اجتماعی پیامد‌های این شرایط را در حوزه اجتماعی و نهادهای حمایتی تجربه کرده و خواهیم کرد. البته تأثیر این شرایط فقط محدود به حوزه اجتماعی نخواهد بود و ممکن است حوزه‌های سیاسی و امنیتی را هم تحت‌الشعاع خود قرار دهد؛ بنابراین ضروری است برای پیشگیری از مشکلات، تمهیدات متعددی اتخاذ شود. از جمله مهم‌ترین این تمهیدات می‌توان به برنامه‌ریزی برای اجرای نظام چندلایه تأمین اجتماعی که دراسناد وبرنامه‌های مختلف ازجمله سیاست‌های کلی تأمین اجتماعی، قانون احکام دائمی برنامه‌های توسعه به‌ویژه ماده ۵۷ این قانون و قانون برنامه هفتم به اجرای آن تاکید شده است. در کنار این موضوع متناسب‌سازی مستمری افراد تحت پوشش دستگاه‌های حمایتی، بازنشستگان، حقوق کارمندان و کارگران، میزان و نوع حمایت از افراد دارای بیماری‌های خاص و صعب‌العلاج و خانواده‌های نیازمند هم می‌بایست به‌طورجدی مدنظر قرار گیرد. سرمایه‌گذاری‌هایی که برای تولید انجام می‌شود در صورت توزیع هدفمند این منابع متناسب باشرایط مردم و مناطق مختلف می‌تواند نگرانی‌ها را کاهش دهد که خود مستلزم فراهم کردن امنیت پایدار برای سرمایه‌گذاری و الزامات دیگر است.
